Nuka & Dorka
Europese wolvin Dorka
Toen het kleine wolvenwelpje in een Tsjechisch bos na boswerkzaamheden met zwaar materieel werd gevonden, ging het haar niet goed. Ze was erg mager, ze was alleen, ze was hulpeloos – normaal gesproken een doodsvonnis voor een wolvenkind dat pas een paar weken oud is en het contact met de familie verloren heeft.
Het kleintje had geluk bij een ongeluk. Ze werd gevonden door vriendelijke mensen die de bedreigende situatie van het welpje juist inschatten. Allereerst werd het magere dier professioneel en zorgzaam gestabiliseerd. Tegelijkertijd werd er alles aan gedaan om haar familie terug te vinden – want dat is de plek waar ze hoort.
Maar de zoektocht naar levenssignalen van haar ouders bleef zonder resultaat. Er werd werkelijk alles geprobeerd wat mogelijk en denkbaar was, totdat er een tijdsgrens bereikt werd: er moest een beslissing genomen worden over hoe het verder moest – en kon – met het kleine wolvenmeisje.
Het ging nu niet meer om vrijheid, maar om leven of dood – moest ze de rest van haar leven in gevangenschap doorbrengen of moest ze worden ingeslapen?!
Het leven won.
Maar waar??
Haar verzorgster gaf haar de naam Dorka.
Het was geen verrassing dat Tanja Askani bij het verhaal betrokken raakte. Ook in Tsjechië staat zij bekend als “wolvenmoeder” en wolvenkenner. Ook daar herinnerde men zich het recente verhaal van de in het wild geboren Nuka (“kleine broer”), die in Beieren als hulpeloos welpje in het bos werd gevonden, door ons grootgebracht werd en nu in België leeft in een wolvencentrum, waar het hem goed gaat – maar met een gezellin zou het hem nog beter gaan…
Het is gelukt. Het kleine wolvenmeisje Dorka is inderdaad niet alleen in België aangekomen – nu heeft ze een metgezel, en “onze” Nuka heeft een jonge wolvin aan zijn zijde in een gezamenlijk verblijf.
Deze twee wilden hadden ongetwijfeld een beschermengel die hun levensverhalen niet zomaar liet eindigen. Leven in vrijheid zou voor beide wolven het juiste zijn geweest. Jammer dat er geen spoor van hun families werd gevonden. Jammer ook dat beiden als welpjes nachtenlang tevergeefs jankten en “riepen” – maar er verschenen geen wolvenouders.
Dorka en Nuka, dat past.
Het is een klein Europees wolvenverhaal met een happy end: Dorka geboren in Tsjechië, Nuka in Duitsland en nu leven ze in België bij mensen die hun leven aan wolven hebben gewijd.
Dat vervult ons met grote vreugde.
Europese wolf Nuka
Verloren en gevonden
Tekst: Tanja Askani
De omstandigheden waaronder Nuka van zijn wolvenfamilie werd gescheiden, blijven onbekend.
Er gebeuren veel dingen in het wild waar we nooit iets over te weten komen. Het leven van wilde dieren is niet idyllisch; het is voortdurend in gevaar, niet alleen door toedoen van mensen. In elk nest zitten welpen met verschillende karakters; geen enkele welp is precies hetzelfde qua temperament en persoonlijkheid als de anderen. Sommige zijn voorzichtig, gereserveerd of angstig, terwijl andere dapper, avontuurlijk en gedurfd zijn. Alle wolvenpups hebben echter één ding gemeen: ze zijn speels, nieuwsgierig en volkomen onervaren. In de eerste weken van hun leven zijn ze niet in staat om gevaar in te schatten of adequaat te reageren in onverwachte, bedreigende situaties. Rond de leeftijd van drie weken worden ze behoorlijk actief en beginnen ze zich verder van het hol te wagen. Vooral wanneer de wolvenouders langere tijd weg zijn om te jagen, vermaken de pups zich en verkennen ze hun omgeving. Een nieuwe geur of dierengeluid kan hun nieuwsgierigheid prikkelen, en al snel kunnen ze te ver van de veiligheid van het hol afdwalen, de weg kwijtraken en niet meer terugkeren als er geen oudere broer of zus is om op hen te letten. Normaal gesproken zouden de ouders een avontuurlijke pup snel terugvinden, maar als er onrust is in het kerngebied van het territorium, kan het gebeuren dat een jonge wolf plotseling alleen is en alleen blijft.
Opvallend is dat in veel gevallen van gevonden wolvenpups in Duitsland die ik ken, ze ongeveer drie tot vier weken oud waren. Het lijkt erop dat dit een bijzonder gevaarlijke fase in het leven van een pup is. Wanneer een pup zich realiseert dat hij alleen is, zonder enig teken van zijn broers en zussen of ouders, en er iets verontrustends gebeurt – of dat nu een geur of een geluid is – reageert hij in paniek en angst, verstopt zich en begint dan, na een tijdje te hebben gewacht, te janken en naar zijn familie te roepen. Hij gaat verder, uitgeput, hongerig, verdwaald en erg bang. Dit is een gevaarlijke situatie die een wolven pup niet alleen aankan.
Alleen met veel geluk wordt zo'n welp gevonden voordat hij verhongert of wordt gedood door een roofdier. De in het wild geboren wolf Anuschka en gevonden in Saksen, 2019, bijna vier weken oud (die verzorgt wordt bij Tanja Askani) verzamelde ooit al haar resterende krachten en volgde wandelaars met moeite en volharding totdat zij het hulpeloze dier opmerkten en de reddende beslissingen namen.
Om mentaal en fysiek gezond en stabiel te zijn, heeft een wolf, net als mensen, basisbehoeften waaraan moet worden voldaan. Deze omvatten de behoefte aan veiligheid, die tot stand komt door de band tussen moeder en welp/kind, fysieke nabijheid en aanrakingen (en bij mensen ook tedere geluiden), waarmee de basis wordt gelegd voor emotioneel welzijn. Deze behoefte moet gedurende het hele leven worden gehandhaafd.
Nuka was duidelijk fysiek en emotioneel uitgehongerd door zijn tijd alleen en de daarmee gepaard gaande ontberingen. Toen hij bij zijn nieuwe familie aankwam, had hij een grote honger in alle aspecten van zijn kleine wolvenleven. Hij begreep al snel dat zijn nieuwe surrogaatfamilie – mensen en honden – hem alles konden geven wat hij bij zijn aankomst hier zo gemist en verloren had.
Het is een klein Europees wolvenverhaal met een happy end: Dorka geboren in Tsjechië, Nuka in Duitsland en nu leven ze in België bij mensen die hun leven aan wolven hebben gewijd.
Dat vervult ons met grote vreugde.
